रत्नशेखरसूरिविरचितं संस्कृत-प्राकृत-शौरसेनी-भाषात्रयसमं

चतुर्विंशतिस्तवनम्

Skip to read original text only

About the Text

This Caturviṃśati-Stava is authored by Ratnaśekharasūri ‘Bālasarasvatī’, disciple of Somasundarasūri who become the head of the order after him. He flourished around 15^th century C. E. The following work using Bhāṣāśleṣa which means it can be read and means the same in Saṃskṛta, Prākṛta (Mahārāṣṭrī) and Śaurasenī languages. The analysis of usage of letters can be found here (it has been generated using this script).

This work playfully weaves the praises of 24 Jinas in Mālinī metre. Read my blog on Bhāṣāśleṣa here to delve into intricacies of authoring similar poetry here. The author introduces himself in the last verse of the work as a disciple of Somasundarasūri. The colophon reads Ratnakśekharagaṇī instead of Ratnakśekharasūri which means that this work was authored by him in his early years of initiation (probably between 1406-1437).

Meta Details:

Name: Caturviṃśatistavanam
Author: Ratnaśekharasūri
Editor: Caturavijaya
Original publisher: Nirnay Sagar Printing Press
Original Publication Name: Stotra-Samuccaya
Digitised by: Vyom A. Shah

metre:
Mālinī

वृत्तम् -
मालिनी

---

Reading Options:

Read in IAST

Read in Devanāgarī

Ratnaśekharasūri's Caturviṃśati-Jinastavana

---

रत्नशेखरसूरिविरचितं चतुर्विंशतिजिनस्तवनम्

अमरगिरिगरीयो मारुदेवीयदेहे
कुवलयदलमालाकोमला कुन्तलाली।
सजलजलदपावन्नु सन्नीलकण्ठी
धवनिवहमनन्दं नन्दयन्ती जयाय॥१॥

असमसमरलीलालालसाभावरूप-
च्छलपरिबलहेलाभङ्गरङ्गंगमीव।
करिवरपरिधारी वो विमोहावहारी
भवजयिविजयाभू रङ्गभूमि रमासु॥२॥

भविविभुमभिवन्दे संभवं संभवन्तं
निबिडजडिमभङ्गेऽभङ्गरङ्गेण गेयम्।
तरणिहयवरेणाबद्धसेवं विबोधो-
दयरयविरलाहंकारभारेण किंनु॥३॥

समसमयमिवाऽलं चञ्चलं चित्तमङ्का
हरणहरिवरं वाऽचञ्चलीभावयन्तम्।
उरसि विरसभावं हन्त हन्तुं तुरीयं
तमरिहरमणीयं धारणीयं धरेऽहम्॥४॥

असमसमयपारावारपारीनरीण-
च्छलचरणधुरीणच्छन्नमच्छिन्नमीडे।
महिमभरनिरुद्धामङ्गलं मङ्गलाभू-
विभुमिदमसुबद्धं मङ्गलाकारणं तु॥५॥

तमुदयगिरिचूलाचुम्बि भूच्छायभूरि-
च्छिदुरतरणिबिम्बाभङ्गधामाभिरामम्।
सहभवमिव रागं कुङ्कुमाभं वहन्तं
वह विदुरसुसीमासंभवं देवदेवम्॥६॥

अवममवहरन्तु च्छन्दसंचारिपञ्चाऽ-
नणुसमणिफणा मे देवदेवोरुदेहे।
रणभुवि किल भङ्गे मारवीरेण दूरे
सममिह परिहीणा पञ्चबाणी रयेण॥७॥

सममिह हिमभाजिद्देहदन्तोरुकूलं
धय धवलकरालं सारिभावारिणेदम्।
समलममलयन्तं भूविहायोऽहिगेहं
हिमकरधरमेके देवदेवं नुवामि॥८॥

नरवरकुरुरामा नामरामालिचूडा-
मणिभुवमभवन्तं चित्तवासे वसन्तम्
नवमममलभासं भासमिद्धोरुभाल-
च्छलधवलकराभा संकरेणेव विद्धम्॥९॥

निरवमतमनन्दासुन्दरोदारतुन्दि-
स्थलसलिलरुहाली केवली केवलाय।
नवमरसनिलिम्पाहारसाराभिरामं
नवमचरमकुण्डं किंनु भूखण्डमण्डि॥१०॥

भवभयजयिनन्दाभूपुरोगामिदन्त-
च्छविनिवहभवाभा भूरिभद्राङ्करा मे।
इह किल कलशा(सा?)ली भाववन्दारुदेवा-
सुरनरवरभाले काममुत्तंसकेलिम्॥११॥

दुरवमपरमोहं हन्तु मोहं जयाभू-
रविनववसुहासी कासरेणावभासी।
सहजजलजलवाहालिङ्गिभागाभिरामो-
दयगिरिगरिमाणं हन्त धत्ते किलाऽयम्॥१२॥

स गिरिधरणिभाराधारलीलाधुरीणं
किरिवरममुमङ्के धारयन्तं निरन्तम्।
परमगरिमलाभं लम्भयन्तं किमेवं
विमलममलदेहं चित्तगेहं नयेऽहम्॥१३॥

विभुविमलपुरोगाभङ्गरोगावलीभि-
च्चरणकररुहालीभासमूहा जयन्ति।
नमिपरसुरबाला भालभागे सरागं
किल परमललामाडम्बरं धारयन्ति॥१४॥

चरणसरसि सारे किंनु निस्सीमधामाऽ-
मलसलिलसमूहे हेमपङ्केरुहाणि।
पविधरविभुवङ्गासङ्गिभाचपिङ्गरङ्गा
कररुहवरमाला वो विरुद्धं रुणद्धु॥१५॥

दिवि भुवि चिरकालं चन्द्रभिद्राहुकण्ठी-
रवभवभयभूयोरीणरङ्गं कुरङ्गम्।
तरुणकरुणमङ्के लालयन्तं किलाऽमुं
भविवर! भगवन्तं धेहि हे धीर! चित्ते॥१६॥

नर! नम परपङ्कावासहिंसाधुरीणा-
खिलभविभयभीरुं दूरभीपङ्कमङ्कम्।
छगवरमवगाढं पालयन्तं सुगूढं
सदयमनयमन्थं कुन्थुदेवं सुसेवम्॥१७॥

तमरममरदत्तामन्दमन्दारमाला-
परिमलरसबद्धालम्बिरोलम्बमालम्।
निरवमनवहेमच्छायकायं नमामोऽ-
मरगिरिमिव कण्ठे वारिवाहावगाढम्॥१८॥

बहुलमिह वहन्तं कुन्दमन्दारमल्ली०
कुसुममसमवल्लीमञ्जुलं मल्लिदेवम्।
चिरमुरसि वहामो भूरिताराऽविरामा-
वलिविमलविहायोमण्डलं किंनु नीलम्॥१९॥

कुवलवलयकायं कुन्दजिद्दन्तपाली-
च्छविभरपरिभोगं देवमल्लीपुरोगम्।
तमरिहमिव सेवे वारिवाहं सवारिं
किमसमबिसकण्ठीमण्डलीलीढकण्ठम्॥२०॥

जयभुवि विजयन्ते भासुरा भूरिभासा
दमिवर! नमिदेहे केलिगेहे कलासु।
किमहिमकिरणाभा भाववन्तं नयन्ति
सुदिवसमविरामं चण्डभावं विहाय॥२१॥

हरिमुरुधरमाणं कम्बुसम्बन्धबन्धु
किमु इह बहुमन्ता कम्बुधारी चिरेण।
नवनवभवकारावासवारी वरीयो-
गवलविमलधामा नेमिनामा ममायम्॥२२॥

फणिगुरुफणमालामलम्बिचूडामहीयो-
मणिगणकिरणालसङ्गरङ्गावगाढम्।
अरिहमुरुमहेलासिद्धिसम्पन्नरागा-
रुणमिव गुणगेयं चित्तधेयं धरेयम्॥२३॥

गिरिभुवि हरिभावे बाहुलीलाविभिन्ना-
विरलनिबिडपीडासङ्गमे गाढखिन्नम्।
परिभवपरिहारायेव वोढारमङ्के
हरिवरमरिहन्तं हे नरा! धत्त चित्ते॥२४॥

इत्थं स्तोत्रपथं कथञ्चन जिना नीता विनीतात्मना
वृत्तैः प्राकृतसंस्कृतैः समुदितैस्तैः शौरसेन्या समैः।
दद्युः श्रीगुरुसोमसुन्दरमुदास्वादं प्रसादं जवाद्
येनाऽसौ रसिकेव केवलकला लीलायते मय्यपि॥२५॥

इति संस्कृत-प्राकृत-शौरसेनी-भाषात्रयसमं चतुर्विंशतिजिनस्तवनं महोपाध्यायरत्नशेखरगणिविरचितम्।

---

Analysis of usages:

ा	207
म	200
र	199
ि	192
्	183
व	154
ल	111
न	106
ु	97
भ	88
े	82
ं	80
स	80
ह	77
क	69
द	64
त	62
ग	58
य	58
ण	56
ी	52
॥	48
च	39
ध	39
ङ	32
प	31
ो	27
ब	23
ू	23
ज	17
ड	14
छ	12
ढ	7
अ	5
ञ	5
ठ	5
ख	3
थ	3
फ	3
उ	1

 Python Code:

import collections
# Add verses here ↓
text = """
"""

# Remove non-Devanagari characters (e.g., punctuation)
import re
text = re.sub(r'[^\u0900-\u097F]', '', text)

# Count the occurrences of each Devanagari character
counter = collections.Counter(text)

# Print the frequency of each character
for char, count in sorted(counter.items()):
print(f"{char}: {count}")